Naar aanleiding van haar tentoonstelling Reisverhalen uit Griekenland spraken we met Ria Schimmelpennink. Ze exposeerde bij ons van 6 februari t/m woensdag 1 april 2020. 

Een jaar zonder Griekenland is in mijn leven ondenkbaar en dat al meer dan 50 jaar. Aanvankelijk gingen mijn man en ik er samen naar toe. Toen de kinderen kwamen, bleken die het daar gelukkig ook heerlijk te vinden.

We hebben er zelfs een jongetje geadopteerd. Hij is in Nederland bij ons opgegroeid en inmiddels een echte Amsterdammer geworden met mooie Griekse krullen! We houden ook zoveel van Griekenland, omdat we er zo’n prachtige zoon aan hebben overgehouden!

Een van mijn favoriete plekken is de Peleponesos, dat grote schiereiland ten zuiden van Athene. Dat is op mijn netvlies gaan zitten, zoveel schoonheid, zo’n prachtige omgeving. Dat wilde ik vastleggen en daarom ben ik er gaan schilderen. Buiten, alles plein air. Een mix van fantasie en werkelijkheid: de haven, de tuin, het zicht op zee, een beeldig wit kerkje, alles kwam langs.

Buiten schilderen betekent voor mij werken met acryl op papier. Maar omdat acryl een wat doffe uitstraling heeft, moet je vervolgens wel alles inlijsten. Door het glas ontstaat dan de nodige diepte in het werk. Het formaat is vrij klein en daardoor heel geschikt voor mijn expositie bij de SOOP.



Ik vind het spannend dat de bezoekers van de SOOP gaan kennismaken met mijn indrukken van Griekenland en ik ben natuurlijk heel nieuwsgierig naar hun reacties.

In Nederland schilder ik binnen en behoorlijk groot wat formaat betreft. Dat is wat lastiger bij de SOOP. Maar ik heb gelukkig toch de mogelijkheid gekregen een paar op het werk van Monet geïnspireerde olieverven te laten zien. Werken met olie op doek is wat ik het liefste doe.

Ik ben wat je noemt een autodidact. In mijn professionele leven heb ik me beziggehouden met mode en vooral met het ontwerpen ervan. Ik heb in dat verband eindeloos veel getekend. Daarin kon ik toen mijn creativiteit goed kwijt. Ik dacht vaak: “later, als ik niet meer zo hard hoef te werken, ga ik schilderen”.

En zo is het ook gegaan. Ik heb veel workshops gevolgd en individuele lessen genomen. Later dit jaar ga ik me verdiepen in het maken van mono-prints. Een techniek vol spanning en met verrassende resultaten. Dat past goed bij mij en daar verheug ik me op.

Waar ik me ook op verheug is de expositie bij jullie. Er is niks leuker dan je werk weer eens aan anderen te laten zien. Je maakt het wel voor jezelf, maar het stapelt zich op in je atelier en niemand vraagt of kijkt ernaar. Een bevriend kunstenaar zei eens tegen me: “het is goed om ze zo nu en dan even uit te laten”. Dat ga ik dus nu bij jullie doen”!