Van 5 april tot 6 juni 2018 exposeerde Hanneke Nobel in de SOOP. 



In mijn werk gaat het om grote lijnen en minder om details. Ik heb me dat vooral gerealiseerd, toen ik lang geleden in Saoedi-Arabië kennis maakte met woestijnen. Een overrompelende ervaring. Gigantische rotsblokken, immense vlaktes en in wezen zo simpel van vorm. Ik laat er graag wat voorbeelden van zien.

Het vastleggen van bijzondere landschappen is toen begonnen en nooit meer weggegaan. Want ook dicht bij huis - bijvoorbeeld in Waterland - kun je vergelijkbare ervaringen opdoen. Bewijzen daarvan krijgen bezoekers van de SOOP te zien.

Vanaf mijn opleiding tot beeldend kunstenaar tot vandaag de dag, schilder ik ook stillevens. Het gaat me dan altijd om de vormgeving. Om die reden ben ik een verwoed verzamelaar van potten en pannen. Vooral exemplaren uit China. De diversiteit is fantastisch en het schilderen is elke keer weer genieten. Ook voor mijn stillevens geldt dat de nadruk ligt op hoofdzaken en niet op details.

Ik ben mijn opleiding begonnen bij de Koninklijke Academie in Den Haag. In het derde jaar werd abstract schilderen geïntroduceerd. Onze klas kwam in opstand; we wilden verder met het maken van figuratief werk. We haalden bakzeil en zijn toen met een heel stel vertrokken naar de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Bosch. Daar sloot het curriculum goed aan bij onze wensen. Mijn opleiding heb ik daar afgemaakt.

Na mijn middelbare schoolopleiding wilde ik meteen naar de Academie. Daar stak mijn vader een stokje voor. Eerst een gedegen opleiding (dat werd de Pabo, toen Kweekschool geheten) en daarna pas de Academie. Achteraf heb ik van deze volgorde veel plezier gehad. Ik vond les geven leuk, kon er van leven en had voldoende tijd voor de kunst!

Naast vorm is kleur voor mij belangrijk. Met olieverf en gouache bereik ik het beste resultaat. Op de Academie maakte ik veel gebruik van aquarel. Dat heb ik later vervangen door gouache, omdat het beter dekt.

Ik heb geen grote, woeste plannen voor de toekomst. Gewoon lekker doorgaan en elk nieuw werk nog steeds een beetje beter maken dan het vorige. Dat lijkt me ambitieus genoeg.