“Zeefdrukken maken is een beetje toveren”

Zeefdrukken maken daarentegen is een beetje toveren. Ook al doe je alles nog zo perfect: je hebt geen idee hoe het er precies uit komt te zien. Dát fascineert me. Ik laat me graag verrassen. Je hebt voor het maken van zeefdrukken allebei je handen en in feite je hele lijf nodig. Voor de chemische processen ga ik naar het Grafisch Atelier in de Jordaan. Ik geniet van het smerige handwerk dat ik daar moet doen, van de grote lichtbak, de hogedrukspuit, noem het maar op. Ik vind het allemaal geweldig. Het is er verschrikkelijk lawaaiig, het stinkt er naar rotte eieren en ik werk me met plezier helemaal in het zweet. Na zo’n dag op het Grafisch Atelier ben ik helemaal kapot en uiterst tevreden. Ik begrijp zelf nog steeds niet hoe het mogelijk is dat je op een zeef schildert, dat schilderij vervolgens doordrukt en uiteindelijk op papier laat verschijnen. Dat is toch een beetje toveren? Het is te vergelijken met het ontwikkelen van foto’s in een donkere kamer. Dat vonden we vroeger ook een wonder. Er zitten kleine verschillen in mijn afdrukken. Hier en daar een ander vlekje, een andere oneffenheid. Daar heb je zelf geen enkele invloed op en dat vind ik nou juist zo mooi aan zeefdrukken. Ik ben niet meer alleen de baas!
De grootste creativiteit zit niet in het schilderen, maar in het verzinnen van nieuwe dingen. Ik blijf nooit erg lang bij hetzelfde thema hangen. Na de vogels, de hanen en de varkens zijn het nu deze vormen in het landschap. Het water dat daar doorheen stroomt, met die prachtige donkere randjes. En de hemel boven dat geheel. Dit laat ik voorlopig even niet meer los. Ik heb behoefte aan een beetje leegte in mijn werk. Het was altijd wel erg vol en kleurrijk. Ik hoop dat ik de bezoekers van de SOOP een plezier doe met dit nieuwe thema”.