We spraken met de performer/kunstenaar vanwege haar expositie “Stoute schoenen en andere ondeugendheden”. Die was bij ons te zien in april 2009.

“Mijn werk laat het onalledaagse theater van het leven zien”

"Dansen loopt als een rode draad door mijn leven. Dat begon al op mijn tiende jaar met klassiek ballet. In die tijd een soort ‘must’ voor kleine meisjes in Den Bosch. Later werd het moderne dans, gevolgd door Afrikaans, jazz, mime en - weer later - flamenco. Op het ogenblik dans ik tango. Geweldig, alleen die muziek al.

Na de middelbare school en een paar baantjes waarin ik me nogal ongelukkig voelde, kwam ik uiteindelijk terecht op de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch. Dat was een schot in de roos. Niet lang na mijn afstuderen ben ik naar Amsterdam vertrokken. Ik heb daar nog aanvullende begeleiding en schilderlessen genomen. In die omgeving kon ik mezelf zijn.Het was me in Den Bosch heel duidelijk geworden: ik pas in geen enkele kooi.

Fascinatie voor schoenen heb ik al sinds ik kan lopen. Schoenen bepalen het beeld van de vrouw. Zeggen iets over haar ijdelheid, over haar gevoel voor mode. Maken iemand vrouwelijk, sexy. Ik ben op een gegeven moment mijn eigen dansschoenen gaan schilderen. Eerst zoals ze er uitzagen. Gaandeweg hebben mijn schoenen een persoonlijkheid gekregen. Een eigen karakter. Ik schilder trotse schoenen, erotische schoenen of compleet krankzinnige schoenen. En laarzen. Strenge laarzen, met zachte veertjes langs de schacht om de strengheid te compenseren. Die tegenstelling streng versus zacht vind je terug in al mijn werk. Of zoals ik het zelf graag uitdruk: ik schilder lieve heksen en stoute elfen. Juist die tegenstelling maakt het werk spannender.Waarom ik nooit een complete vrouw schilder? Het benadrukken van een bepaald onderdeel, zoals voeten, benen of een torso vind ik wat vorm betreft interessanter, geheimzinniger.

Ik schilder uitsluitend met olieverf. Op doek. Dat is het lekkerste dat er bestaat, omdat de mogelijkheden vrijwel onbegrensd zijn. Je kunt er als het ware mee toveren.Kleuren mengen. Lagen over elkaar smeren en daardoor diepte scheppen.Het materiaal is soepel, geeft een speciale glans en ruikt zo lekker.

Ik hoop dat de bezoekers van de SOOP iets uit hun eigen leven herkennen in mijn werk. Iets speels, iets ondeugends.”